Deze hond keek elke dag in een rioolputje. Toen het putje eindelijk werd geopend, waren mensen geschokt toen ze zagen wat erin zat.
In veel landen zijn zwerfhonden heel gewoon, maar één hond in het bijzonder fascineerde mensen met zijn acties.
In Turkije, voorheen Turkije, liep een ruige en vuile zwerfhond over straat, op zoek naar voedsel of water dat hij kon vinden.
De dag begon zoals alle andere, met de hond die over de weg draafde en met zijn staart kwispelde naar iedereen die zijn kant op keek.
Ondanks dat hij op straat leefde, was hij vriendelijk en vond hij het leuk om huisdieren van voorbijgangers te krijgen.
Terwijl hij door een straat liep, rook hij iets lekkers. Deze hond keek elke dag in een rioolputje en toen het eindelijk werd geopend, waren mensen geschokt toen ze zagen wat erin zat.
In veel landen zijn zwerfhonden een normaal verschijnsel, maar één hond in het bijzonder fascineerde mensen met zijn gedrag.
In Turkije, vroeger Turkije genoemd, liep een ruige en vuile zwerfhond over straat, op zoek naar voedsel of water dat hij kon vinden. Hij
volgde zijn neus en stopte voor een slagerij, waar hij door het raam keek hoe klanten grote stukken vlees kochten voor hun avondeten.
De aanblik van het eten herinnerde hem aan zijn honger, en zijn maag knorde luid.
Binnen betaalde een jonge vrouw genaamd Annie voor wat steaks. Nadat ze klaar was, bedankte ze de slager en liep naar buiten. Terwijl ze naar huis liep, hoorde ze een gegorgel en een gejank.
Toen ze zich omdraaide, zag ze de zwerfhond met droevige ogen naar haar kijken.
Zijn maag knorde weer en Annie besefte dat hij erg hongerig was. Ze voelde medelijden en keek naar de biefstukken die ze had gekocht. Daarna ging ze terug naar de slager om te vragen of er botten of restjes waren.
De slager gaf haar met genoegen een bot, dat ze naar buiten bracht naar de hond. Ze hurkte neer en hield het voor zich.
In het begin was de hond nog voorzichtig, maar uiteindelijk kreeg zijn honger de overhand en pakte hij het bot van haar af.
Maar in plaats van het meteen op te eten, pakte hij het op en liep weg alsof hij ergens moest zijn. Annie was nieuwsgierig naar zijn gedrag, maar haalde haar schouders op en ging naar huis.
De volgende dag, toen Annie over straat liep, zag ze dezelfde hond. Hij zag haar ook en kwam met kwispelende staart aanrennen.
Glimlachend bemoeide Annie zich even met hem, maar ze had nog ergens anders te doen. Voordat ze wegging, kocht ze hem wat worstjes, maar wederom at de hond ze niet meteen op en liep weg.
Op de derde dag zag Annie de hond weer, deze keer leek hij op haar te wachten. Ze was begonnen met het meenemen van snoepjes in haar tas, in de hoop hem te voeren.
Ze liep naar hem toe en gaf hem de lekkernijen, maar toen hij zich omdraaide en wegliep, besloot ze hem te volgen.
Uiteindelijk kwamen ze bij een drukke straat, waar ze toekeek hoe de hond naar een rioolputje liep. Hij ging zitten en keek erin, liet een van de lekkernijen vallen voordat hij zijn eigen lekkernij opat.
Verward merkte Annie dat hij de volgende dagen eten in de afvoer bleef gooien voordat hij ging eten. Nieuwsgierig geworden, besloot ze om het eens van dichterbij te bekijken.
Ze liep voorzichtig naar de afvoer, de hond hield haar in de gaten. Toen ze naar binnen keek, hapte ze naar adem. Ze belde meteen de brandweer om hulp.
Al snel arriveerden brandweerlieden en gingen aan de slag met het riool. Inmiddels had zich een menigte verzameld om te kijken wat er aan de hand was.
Na een paar gespannen momenten kwam een van de brandweermannen uit de afvoer met een klein katje in zijn armen. Iedereen was geschokt.
De brandweerman ging nog vier keer terug, en haalde er elke keer een ander katje uit. Annie was verbijsterd: ze had geen idee dat er vijf kleine katjes vastzaten.
De zwerfhond wurmde zich uit Annie’s armen en rende naar de brandweermannen, kwispelend met zijn staart en snuffelend aan de kittens. Annie vroeg hoe zulke jonge kittens in zo’n benarde situatie terecht waren gekomen. De brandweerman legde uit dat ze waarschijnlijk door de hevige regenval in het riool waren gesleurd.
Gelukkig leden ze geen honger, waarschijnlijk dankzij de hond die elke dag zijn eten met hen deelde.
Annie was zo onder de indruk van zijn vriendelijkheid dat ze besloot de kittens mee naar huis te nemen en daar voor ze te zorgen totdat ze geadopteerd konden worden.
De brandweerlieden stemden toe en gaven haar de kittens. Toen ze zich klaarmaakte om te vertrekken, riep ze naar de hond, die ze Benny noemde, en nodigde hem uit om met haar mee naar huis te komen. Benny volgde haar vrolijk.
Annie vond liefdevolle huizen voor vier van de kittens en hield er zelf één. Benny had eindelijk ook een thuis, want Annie kon het niet verdragen om hem weer op straat te zien na wat hij voor de kittens had gedaan.
Het gezin leefde gelukkig samen. Fudge de kat en Benny hoefden zich nooit meer zorgen te maken dat ze op straat zouden belanden, omdat ze wisten dat Annie net zoveel van hen hield als zij van haar.
Wat een ongelofelijk verhaal! Laat me weten wat je ervan vond in de reacties hieronder, en vergeet niet te liken en te abonneren voor meer hartverwarmende verhalen.
