Toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer aan het werk ging, maakte ik me zorgen om mijn kinderen. Hoe zouden ze het zonder mij redden? Mijn man en ik zochten lang naar een geschikte oppas voor Lili en Liam, totdat we Janice ontmoetten. 
Ze was lief, zorgzaam en bouwde snel een goede band op met de kinderen, waardoor we volledig op haar konden rekenen.
Janice was een echte steun voor ons gezin. Ze zorgde goed voor de kinderen en hield het huis altijd op orde. Elke dag, terwijl ik op kantoor was, stuurde ze me berichtjes en foto’s om me gerust te stellen.
Maar op een middag kwam Lili, mijn eerstgeborene, met een bezorgde blik naar me toe:
“Mam, weet je, als Janice je kamer binnenkomt, hoor ik vreemde geluiden…”
Mijn hart sloeg een slag over, maar ik probeerde haar niet bang te maken, wenste haar welterusten en beloofde later terug te komen.
De volgende dag kwam ik eerder dan normaal thuis om te kijken wat er aan de hand was. Met mijn hart in mijn keel ging ik naar de slaapkamer en vond Janice op de grond zitten tussen mijn oude kleren, gebogen over haar naaimachine. Een deel van de kleren was al veranderd en lag naast haar.
“Hallo,” zei ik, terwijl ik in de deuropening stond. “Wat ben je aan het doen?”
Janice draaide zich een beetje beschaamd om.
“Ik zag dat je die kleren wilde weggooien, dus ik dacht dat ik ze maar moest vernieuwen. Ik ben dol op naaien en ik dacht dat ze misschien nog wel bruikbaar zouden zijn. Ik hoop dat je ze mooi vindt.”
Ik haalde opgelucht adem: eigenlijk had ik die kleren weg willen doen, maar zij had ze omgetoverd tot elegante en modieuze kleren.
Een paar dagen later gaf ze me de vernieuwde kleren terug, en ik was dolblij: ze zagen eruit alsof ze zo uit een boetiek kwamen! Toen ik ze aan mijn man liet zien, was hij verbaasd:
“Waar heb je ze gekocht?”
Met een glimlach antwoordde ik:
‘Janice heeft ze gemaakt door mijn oude kleren te recyclen.’
Onder de indruk van haar talent bood mijn man ook aan haar te helpen met andere projecten. We beseften dat Janice niet alleen een oppas was, maar ook een dierbare vriendin voor ons gezin. Haar aandacht voor detail en toewijding werden onmisbaar voor ons. Ik ben haar dankbaar, want vaak zijn het de meest onverwachte gebaren die de grootste vreugde brengen.
