Op een ochtend, een 64-jarige boer met de naam Thomas, die op het platteland woont, en groeit sojabonen, dat er iets ongewoons tijdens de ochtend feest. Na de regen van de laatste tientallen kleine doorschijnende eieren van een blauwachtige tint leek op een stuk land.
Tomasz był zaskoczony, ponieważ nigdy wcześniej nie widział takich jajek. Były zbyt duże jak na owady, a zbyt małe jak na ptaki. Nie chcąc ich dotykać, zrobił zdjęcia i wysłał je do biologa z lokalnego uniwersytetu.
De volgende dag, een groep van wetenschappers kwamen op de site. Na een inspectie, ze legde uit dat deze eieren waarschijnlijk behoren tot een zeldzame soorten boomkikkers, die in deze regio als gevolg van het milde klimaat en een hoge luchtvochtigheid.
Volgens de biologen, de vrouw kon leggen eieren in vochtige grond na regen, geleid door de tijdelijke opeenhoping van water. Dit is ongebruikelijk, maar het is niet gevaarlijk en, volgens de experts, kan een vorm van aanpassing aan veranderende milieu-omstandigheden.
Foma keek naar de situatie ontvouwen met rente. Na een paar dagen, een aantal van de eieren daadwerkelijk gaan ontwikkelen. Hij bereidde een veilige waterreservoir voor de kleine inwoners van de natuur, zodat ze konden voltooien van hun levenscyclus.
Dit verhaal is een interessant voorbeeld van hoe de natuur kan ons verrassen op de meest onverwachte plaatsen — zelfs op gewone landbouwgrond.
