Sofia stond op haar vader ‘ s graf, niet in staat te geloven wat er was gebeurd. Zijn laatste woorden echode in haar hoofd: “Je zult een ster, Sofia, ik geloof in jou.” Deze woorden werden het laatste advies van de man die altijd achter haar dromen, ondanks alle moeilijkheden. Ze voelde de tranen in haar ogen. Het verlies was te diep om onmiddellijk te worden begrepen.
Alles wat ze ooit had gedacht dat haar wereld was ingestort. Haar vader weg was, en nu was ze helemaal alleen. Echter, er was waarheid in wat hij zei: haar leven was nog maar net begonnen.
Ze kon het zich niet veroorloven om te vergeten dat haar vader geloofde in haar capaciteiten en hoopte voor haar succes. Dit geloof was haar enige anker, en moest ze de kracht vinden om verder te gaan.
De dood van haar vader links Sofia zonder ondersteuning. De stiefmoeder ze woonde na haar moeder verliet was niet in de stemming voor ondersteuning. Integendeel, ze stellen een voorwaarde voor Sofia: zij heeft om een baan te vinden, anders is ze niet thuis.
Sofia, ondanks haar verdriet, besloot niet op te geven. Ze herinnerde zich de dromen van haar vader had ingeprent in haar hart. Ze moest doorgaan met haar studie, ondanks alles wat er gebeurt om haar heen. Haar vader zei altijd dat hij zou uitgroeien tot een zanger, en ze dacht dat hij gelijk had.
Ze is niet in staat zichzelf te zinken in verdriet. Geleidelijk, Sofia beslissingen die haar leven veranderde. Ze nodig had om te worden wat ze had er altijd van gedroomd om, en doen het voor zichzelf en haar vader.
Ze besloten door te gaan met haar studie, ondanks alle obstakels en probeer om haar podium dromen waar te maken.
Echter, de situatie werd steeds ingewikkelder elke dag. Haar stiefmoeder gaf haar geen rust, en al snel kreeg ze een directe opdracht van haar: “Je woont niet hier meer.
Pak je dingen.” Het was te veel voor Sofia, maar ze kon het niet op te geven. Ze pakte haar spullen en verliet het huis. Het was moeilijk om na te denken over de toekomst, wanneer de wereld leek zo vreemd en koud. Het was donker buiten, en Sofia liep zonder een bepaald doel. Ze had niet iemand om haar te steunen.
Ze werd geboren in een gezin waar haar beide ouders waren wezen. Ze had geen familie of vrienden die haar kon helpen in dit moeilijke moment.
Ze liep naar de lege straat, zag ze de lichten van de Breeze Restaurant in de verte. Ze herinnerde zich hoe haar vader vaak vermeld dit restaurant, toen hij sprak over zijn vriend.
Op dit moment, ze voelde dat ze het zich niet konden veroorloven zwak. Dit was de plaats van haar vader had gezegd, en ze besloten om, ondanks haar onzekerheid.
Toen ze in het restaurant, werd ze opgewacht door een jonge man die aangeboden om te helpen. Sophia zei dat ze wilde om te voldoen aan de eigenaar van het restaurant, Jeremy, die haar vader had gezegd.
De jongen links, en terug een paar minuten later met een man die keek zelfverzekerd en dominant, maar met respect en aandacht in zijn ogen.
“Bent u op zoek naar mij?”Wat is er?” vroeg hij.
“Zo. Ik ben Sofia, de dochter van Viktor en Elena. Mijn vader zei dat als het was moeilijk voor mij, ik kan je vragen om hulp, ” antwoordde ze, het gevoel van haar stem trillen van emotie.
“Viktor en Elena? Waarom niet uw vader, help u zelf?Jeremy vroeg in de verrassing.
“Mijn vader is gegaan. Hij stierf een paar dagen geleden,” Sofia zei, nauwelijks beheer te zeggen.
Jeremy aandachtig geluisterd en het aangeboden comfort. Hij zei dat hij altijd had beschouwd als haar ouders dicht bij de mensen, en hoewel ze nog niet in contact zijn geweest voor een lange tijd, was hij altijd klaar om te helpen. Hij bood aan om te laten Sophia blijf bij hem totdat zij besloten wat te doen. Ze accepteerde zijn aanbod, omdat ze kon niet alleen zijn. Jeremy was er voor haar, het ondersteunen van haar zo goed hij kon.
Sofia bleef om te studeren en, met dank aan Jeremy, het gevoel dat ze niet alleen was. Ze was vastbesloten om haar droom nastreven.
Eens, toen een onverwachte situatie ontstaan-de zanger die geacht werd uit te voeren niet te zien-Jeremy aangeboden Sofia haar plaats op het podium. Sophia is overeengekomen, ondanks haar twijfels.
Toen ze begon te zingen, alles om haar heen plotseling verdwenen. De kamer werd stil, en de mensen gestopt, opgenomen in haar stem. Jeremy zat in de hoek en keek met trots het meisje dat hij ooit had gedacht was zijn vriend zijn dochter.
Er was iets over haar prestaties, dat was fascinerend en niet te laten krijg je gratis, als bij toverslag. Hij was er zeker van dat haar vader was – ze zou zeker een ster.
Na die avond in Sofia ‘ s leven begon te veranderen. Ze was niet meer alleen. Jeremy werd haar mentor en haar succes op het podium bracht haar weer nieuwe kansen. Ze begon te geloven in zichzelf, in het besef dat ze kunnen worden wat ze altijd van gedroomd had. Sofia nog niet had opgegeven, en nu wist ze dat de toekomst was aan de hare.
