Een bejaarde vrouw werd verrast door een plotselinge regenbui, terwijl ze in de straat. Ze besloten hun toevlucht te nemen in een beroemde café, maar werd weggestuurd door de manager. Wat gebeurt er vervolgens blies de werknemer.
Linda Merchán was op weg naar het diner, toen het plotseling begon te regenen.
Ze had geen paraplu met haar, zodat het haar goed gekapte werden beschadigd, evenals haar make-up en haar garderobe.
Het water heeft geruïneerd zijn uiterlijk.
De school die het dichtst bij haar op dat moment was een beroemd café bezocht door de rijke en beroemde mensen. Toen ze aankwamen bij de ingang, de portier werd onmiddellijk gearresteerd.
“Madame, dit is een exclusieve koffie. Ze moeten een reservering te voeren”, zei hij, na het kijken van boven naar beneden. “Ik kan het niet laten diner hier,” fluisterde ze.
Gekwetst door de opmerking onbeleefd, ze vroeg de portier te bellen met de manager van het restaurant. Maar in de plaats van het in te voeren, ook de man eiste dat ze vertrekken.
“Mevrouw, momenteel zijn er meer dan honderd mensen binnen. Laat me niet mijn tijd verspillen. Ik zal hem vragen om te vertrekken”, zei de manager, wiens typeplaatje luidt: “Simon”.
“Ik moet gewoon een plek om te verblijven tot de regen stopt. Ik zal het zelfs om een diner”, drong hij aan.
“Ik kan het niet laten u graag dat. Het gaat om de conditionering van onze gasten, ” zei Simon, met zijn hoofd te schudden. De vrouw had verlaten.
De volgende dag, toen Simon aangekomen op het werk, de eigenaar van het café was er al met belangrijk nieuws “” het is vandaag een bijzondere dag. We hebben belangrijke gasten, mijn vriend en zijn vrouw. Wat zijn de potentiële kopers van deze koffie. Dat gezegd hebbende, alles moet in een optimale staat. ”
Simon heeft geleid van de servers op wat hij moest doen die dag, ervoor te zorgen dat alles goed voorbereid was voor de komst van hun VIP-gasten. Die nacht, de eigenaar riep haar naar de tafel.
“Sta mij toe om u te introduceren aan onze manager. Het is een onderdeel van ons team. Hij weet dat zijn werk en is heel lief, gevoelig, begrip, en behulpzaam, ” zei de eigenaar. Op deze, de vrouw wendde zich tot hem met een glimlach op zijn gezicht.
“Inderdaad erg mooi. Ik kan zien dat hij is precies zoals je het beschreef, ” zei de vrouw, die heeft bewezen te schattig.
De manager kon het niet verbergen voor de uitdrukking van afschuw op zijn gezicht na het realiseren dat het de vrouw was de persoon die hij was brutaal verdreven de vorige nacht. Na het zien van zijn expressie, Linda zich tot de eigenaar van het café.
“Ze hebben een goed restaurant en het personeel zijn ook efficiënt en vriendelijk. Mijn man en ik zijn blij om te kopen van de koffie”, zei ze.
De volgende dag, Linda en haar man ging direct naar de plaats. Ze wilde opvolgen van de dagelijkse werking van het café en het leren kennen van de leden van het personeel.
Toen Linda zag de manager, zij vertelde hem het slechte nieuws. “Simon, mijn man en ik een beslissing hebben genomen. Vanaf nu werk je als een server. Wij geloven niet dat de manier waarop u bent behandeld, de andere nacht aardig te zijn aan de klanten”, legt ze uit.
Onmiddellijk kreeg hij een schortje en een lade, en hij begon te werken als een server. Hij voelde zich vernederd, maar hij wilde niet verliezen van zijn baan.
Enige tijd later kwam er een vrouw in het café. Hij ging zitten aan een tafeltje en bestelde een broodje en een warme thee. Na zijn maaltijd, Simon gaf hem het wetsvoorstel.
“Oh mijn god,” zei de oude dame, controle opnieuw uit en weer in haar handtas. “Ik had vergeten mijn portemonnee thuis. Het spijt me. Ik kan de afwas doen of reinig het restaurant, in staat zijn om te betalen voor het”, zei ze.
Simon schudde zijn hoofd. “Maak je geen zorgen, mevrouw. Ik ben de rekening gaan betalen van deze tijd ” zegt ze met een glimlach.
De vrouw bedankte Simon, waarop hij antwoordde: “Geen probleem. We moeten elkaar helpen. De nieuwe eigenaar van dit restaurant gaf me een tweede kans onlangs, want ze is een aardig persoon, en ik wil om het te leren. ”
“Ik denk dat je redeviendras manager “, antwoordde de vrouw. Simon voelde me erg in de war toen hij haar hoorde. Op dit moment, Linda naderde de tafel.
“Deze vrouw is mijn vriendin. Ik wilde testen en kijken of je had geleerd de les of niet. Blij om te horen dat je geslaagd voor de test. U kunt het hervatten van uw taken als manager direct,” zegt Linda klopte op de rug.
Simon was er blij mee. Hij had nog nooit zo ‘ vriendelijkheid in persoon, en hij was dankbaar dat Linda hem gegeven had nog een kans om zijn werk goed.
Sinds die dag heeft Simon is het werken met de glimlach op zijn lippen. Hij houdt van zijn werk, en dankzij het vertrouwen gegeven aan de nieuwe eigenaren, hij was in staat om verder te gaan. Hij woont geduldig te zijn personeel en zijn klanten, waardoor de koffie tot een nog groter succes.
Wat kunnen we leren van dit verhaal?
- We moeten niet oordelen anderen door hun uiterlijke verschijning. De porter en Simon snel hebben gevonden van Linda op haar uiterlijk, niet denken dat het uiteindelijk zou eigendom zijn van het bedrijf waar zij werkte.
- De mensen verdienen een tweede kans. Linda was vriendelijk genoeg om een tweede kans om Simon, weten hoe veel hij was efficiënt in zijn werk.
