Een tv-presentatrice met een traditionele Māori-gezichtstattoo heeft op elegante wijze gereageerd op de troll-achtige opmerkingen van een kijker, waarmee ze haar trots op haar culturele erfgoed en identiteit bevestigt.
Gezichtstattoos veroorzaken vaak discussies op internet. Sommige mensen vinden dat tatoeages beperkt moeten blijven tot het lichaam, terwijl anderen juist de culturele betekenis ervan omarmen.
Oriini Kaipara, 41, een baanbrekende televisiepresentatrice, schreef geschiedenis toen ze bij het Nieuw-Zeelandse Newshub ging werken als presentatrice van het belangrijkste nieuws,
werd de eerste nieuwslezer op een primetime televisieprogramma die een moko kauae droeg, een geliefd cultureel kenmerk dat door Māori-vrouwen wordt gedragen.
De Māori, de inheemse Polynesische bevolking van het vasteland van Nieuw-Zeeland, beschouwen moko kauae als belangrijke symbolen van erfgoed en identiteit.
Deze gezichtstatoeages, die traditioneel op de lippen en kin worden geplaatst, symboliseren de familiebanden van een vrouw, haar leiderschapsrol in haar gemeenschap en eren haar afkomst, status en vaardigheden.
Te midden van alle lof was er echter ook een kijker, David, die kritiek had op Kaipara’s moko kauae in een e-mail aan Newshub.
“Wij blijven er fel bezwaar tegen maken dat u een Māori-presentator gebruikt met een moku [moko] die er beledigend en agressief uitziet”, schreef hij volgens de Daily Mail.
“Een slecht imago. Bovendien spreekt ze plotseling Māori, wat wij niet verstaan. Stop haar nu.”
Kaipara liet zich niet afschrikken door Davids venijnige opmerkingen, maar pakte de kwestie dapper aan. Ze deelde screenshots van de berichten op haar Instagram-verhaal en reageerde met gratie en waardigheid.
“Ik heb er genoeg van vandaag. Ik antwoordde. Dat doe ik nooit. Ik heb mijn eigen code gekraakt en op verzenden gedrukt’, schreef ze in een Instagram-verhaal, vergezeld van een screenshot van Davids bericht.
Kaipara deelde ook zijn e-mailreactie aan David, waarin hij schreef dat hij zijn klacht niet serieus kon nemen “omdat er geen sprake is van een schending van de uitzendregels.”
Hij corrigeerde ook de spelling van moko, aangezien David zijn woord “moku” had genoemd.
Kaipara vervolgde in zijn e-mail: ‘Ik kan me voorstellen dat uw klachten voortkomen uit een voorkeur voor hoe u vindt dat iemand op het scherm moet verschijnen.
Moko en de mensen die ze dragen vormen geen bedreiging en verdienen geen discriminatie, intimidatie of vooroordelen.
“Wij hebben geen kwaad in de zin, noch kwade bedoelingen, noch verdienen wij het om met zoveel minachting behandeld te worden,” vervolgde hij.
“Klaag alstublieft niet verder en beteugel uw culturele onwetendheid en vooroordelen voor een ander leven, bij voorkeur in de 19e eeuw.”
Ondanks de harde kritiek van David, gaf Kaipara snel aan dat hij vooral lovende reacties krijgt en dat wrede trollen zeldzaam zijn.
In een interview met de New Zealand Herald, kort nadat hij op Davids klacht had gereageerd, sprak Kaipara over het belang van meer Māori-aanhangers:
“Het feit dat mijn bestaan sommige mensen triggert, bewijst waarom we meer Māori-voorvechters nodig hebben in sleutelrollen in elke sector.”
Over het geheel genomen dient Kaipara’s waardige reactie als een krachtige herinnering aan het belang van culturele trots en veerkracht in het aangezicht van tegenspoed –
en inspireert anderen om hun identiteit onvoorwaardelijk te omarmen en discriminerende houdingen aan te vechten.
