Mijn man en ik hebben bijna 20 jaar samen doorgebracht en twee kinderen grootgebracht. We maakten plannen voor de toekomst, in de overtuiging dat alleen geluk en stabiliteit ons te wachten stonden. Maar op een dag veranderde ons leven. Mijn man verraadde me met mijn beste vriend, wat een onverwachte en pijnlijke klap was.
Na de scheiding had ik geen financiële steun meer. Mijn zoon studeerde aan de universiteit, mijn dochter begon net met school en ik moest naar het buitenland om te werken om voor mezelf en mijn kinderen te zorgen. In een nieuw land, met een onbekende taal en een compleet nieuwe baan, moest ik helemaal opnieuw beginnen. Het was niet makkelijk, maar ik wist dat ik het moest redden voor de toekomst van mijn kinderen.
Ik heb een baan gevonden als verzorger voor ouderen. Elke maand stuurde ik geld naar mijn kinderen, in de hoop dat het hen zou helpen hun moeilijkheden te overwinnen. Na een paar jaar begonnen mijn inspanningen vruchten af te werpen: mijn zoon kon zijn eigen huis bouwen en ik hielp mijn dochter en haar man hun appartement te verbeteren en de nodige renovaties uit te voeren.
Ik werkte zonder vrije dagen, soms vergat ik mijn eigen behoeften. Ik spaarde al mijn geld voor de toekomst, zodat mijn kinderen onafhankelijk en zelfvoorzienend konden zijn. Maar op een dag realiseerde ik me dat het tijd was om aan mezelf te denken. En toen verscheen hij — een man die ik online had ontmoet. Hij stelde voor dat ik bij hem introk, mijn appartement verhuurde en een nieuw leven begon, mezelf bevrijdend van constant werk.
Ik besloot dat het tijd was om deze stap te zetten en naar huis terug te keren. Toen ik bij mijn dochter aankwam om mijn kleinzoon te zien, was ik verrast door het gedrag van mijn schoonzoon: hij was thuis, ook al was het een werkdag. Dit maakte me bezorgd, dus besloot ik meer te weten te komen.
“Waarom ben je niet op je werk? Vandaag is het woensdag!” vroeg ik.
“Ik werk niet,” antwoordde hij.
“Sinds wanneer? Waarom heb je het me niet verteld?” vroeg ik verbaasd.
“Ik werd twee jaar geleden ontslagen.
Toen realiseerde ik me dat mijn dochter en schoonzoon al die tijd van mijn geld hadden geleefd. Deze ontdekking maakte me verdrietig, dus ik ging naar mijn zoon. Hij steunde me en vertelde me dat mijn dochter en haar man gewend waren geraakt aan het leven van anderen zonder enige moeite te doen om financieel onafhankelijk te worden.
Ik begreep dat ik niet langer volwassen kinderen kon helpen die niet bereid waren hun problemen zelf op te lossen. Ik besloot voor mezelf te leven en te stoppen met werken voor anderen.
Toen mijn dochter hoorde van mijn beslissing, verbrak ze het contact met mij. Mijn zoon hoopt nog steeds dat ik van gedachten verander. Maar misschien is het eindelijk tijd om voor mezelf te gaan leven?
