Op een dag kwamen we tijdens een wandeling door het park een ongewone vondst tegen: een rode fauteuil. Hij stond midden in de steeg, alsof hij op zijn lot wachtte. Op het eerste gezicht zag de stoel er vreselijk uit: gescheurde stof op een van de handgrepen, vlekken en vuil, afbladderende verf op de houten delen. Het leek erop dat het zijn doel al had gediend en niet langer nodig was.
Maar er was iets aantrekkelijks aan deze stoel. zijn vorm, zijn kleur of misschien wel zijn aanwezigheid op een onverwachte plek. We konden haar niet laten gaan en besloten haar mee naar huis te nemen. Het was meer werk dan we hadden verwacht. Eerst moesten we voorzichtig de oude bekleding van het kapotte handvat verwijderen en de stof zo dicht mogelijk bij het origineel brengen.
Dit kostte ons enkele uren en vereiste geduld. Vervolgens hebben we de stoel naar een stomerij gebracht waar ze alle lagen vuil hebben verwijderd en hem een nieuwe look hebben gegeven.
We polijsten en vernissen de houten stukken om hun oorspronkelijke glans te herstellen. Een paar dagen hard werken, wat geld voor materialen en diensten, en de stoel kwam letterlijk tot leven.
Nu staat hij als nieuw bij ons in huis, maar met een bijzonder verhaal. De stoel herinnert ons eraan dat dingen die nutteloos lijken soms een tweede leven kunnen krijgen.
