De arme jongen smeekte zijn moeder om hem de laatste 13 dollar te geven die ze had gespaard voor eten, zodat hij zijn eigen bedrijf kon beginnen.
Een paar maanden later nam hij haar mee naar een oude stacaravan waar ze woonden en gaf haar de sleutels van een huis ter waarde van twee miljoen dollar.
Annie Byrne, Simons moeder, geloofde altijd dat de motivatie van kinderen om hard te werken en vastberadenheid hen hielpen om verantwoordelijke volwassenen te worden. Ze was weduwe, werkte als schoonmaakster en kon nauwelijks rondkomen. Ondanks alle ontberingen leerde ze haar zoon deze levenswaarheid.
“Wie geeft erom dat mijn zoon en ik nu in een roestige caravan wonen? Op een dag zal hij me meenemen naar het paleis en me tot koningin maken!” droomde ze.
Op een dag werden haar gebeden verhoord. Simon gaf haar de sleutels van een nieuw huis. Ze wist niet welke prijs hij betaalde om haar droom waar te maken.
“Mam, wanneer gaan we verhuizen naar het mooie huis?” vroeg Simon. “Het is hier zo koud en benauwd.”
“…geef me gewoon het geld en je zult er geen spijt van krijgen,” smeekte hij.
Annie kon niet meteen antwoorden, wetende dat het niet snel mogelijk zou zijn. Maar Simon was koppig.
“Heel binnenkort… We gaan hier weg, zoon,” zei ze door haar tranen heen.
De volgende morgen, toen Simon alleen aan het wandelen was, zag hij een jongen geld in een doos gooien bij een limonadekraampje.
“Wow! Dat is geweldig!” riep Simon uit. Hij wilde ook geld verdienen, maar hij had bijna geen geld. Hij ging naar huis en smeekte zijn moeder om hem de laatste 13 dollar te geven.
“Maar ik heb maar 13 dollar, ik moet brood en eieren kopen,” antwoordde Annie.
“Geef het me en je zult er geen spijt van krijgen!” hield Simon vol.
Met twijfels maar nieuwsgierigheid gaf ze hem het geld. Al snel begon de jongen in de grond voor de trailer te graven en zaden te planten.
“Als we vandaag niet zaaien, kunnen we morgen niet oogsten!” zei hij tegen zijn moeder.
De jongen gaf niet alleen water en verzorgde zijn tuin, maar begon ook de gewassen te verkopen bij een klein kraampje. Al snel begonnen mensen zijn producten te kopen omdat ze gezond en natuurlijk waren.
Simon realiseerde zich dat zijn tuin te klein was om meer te produceren. Hij breidde hem uit, plantte fruit en exotische bloemen en verdiende genoeg om met zijn moeder naar een huurhuis te verhuizen.
De jaloerse boer Alex zag Simons succes en wilde zijn geheim weten. Hij bood de jongen een baan aan op zijn boerderij, maar niet als arbeider, maar als partner.
“We kunnen samenwerken en we zullen slagen!” – zei Alex.
Na lang nadenken stemde Annie toe en Simon ging met Alex aan de slag, waarbij hij ook zijn tuin niet vergat.
Na twee jaar had Simon genoeg geld gespaard om de wens van zijn moeder te vervullen. Hij bouwde een huis op de plek van hun oude stacaravan en gaf haar de sleutels.
Annie kon haar ogen niet geloven. “Je hebt van mij een koningin gemaakt!” – riep ze van vreugde.
“Maak je geen zorgen, mam, ik doe alles voor je,” zei Simon. “Ik zal altijd je kleine jongen zijn!”
Simon bleef zijn bedrijf uitbreiden, verkocht gezonde producten en breidde zijn succes uit naar andere staten.
