Tussen onderdrukt gelach en vernederd ongeloof deed ik mijn best om het uit te leggen. Maar Jakes fantasie sloeg op hol en vroeg zich af of Mrs. Lisa stiekem een superheldin was, met ondergoed dat ontworpen was voor aerodynamica. Hij wilde zelfs meedoen en opperde dat zijn Captain America-boxershorts naast haar ‘misdaadbestrijdingsuitrusting’ konden hangen.
Het werd een dagelijkse routine: Lisa’s wasgoed wapperde in de wind en Jakes nieuwsgierigheid werd gewekt. Maar toen hij vroeg of hij zijn eigen ondergoed naast het hare mocht hangen, wist ik dat het tijd was om een einde te maken aan dit schouwspel. Dus marcheerde ik naar haar huis, klaar om de situatie diplomatiek op te lossen.
Lisa deed de deur open en voordat ik veel kon zeggen, maakte ze duidelijk dat ze haar wasgewoontes voor niemand zou veranderen. Ze lachte mijn zorgen weg, stelde voor dat ik “losser” zou worden en gaf me zelfs advies over hoe ik mijn eigen garderobe op zou leuken.
Gefrustreerd maar vastberaden bedacht ik een plan, een briljant kleinzielig plan. Die avond maakte ik ‘s werelds grootste, meest schreeuwerige paar oma-onderbroeken van de felste stof die ik kon vinden. De volgende dag, toen Lisa wegging, hing ik mijn meesterwerk vlak voor haar raam.
