De vrouw woonde op de begane grond van een oud gebouw, met beslagen ramen en dode planten op de vensterbank. Niemand kende haar goed. De buren wisten alleen dat ze elke dag om zes uur met een verkleurde tas naar buiten ging en naar de vuilnisbakken liep. Daar bleef ze dan lange tijd zitten, zorgvuldig rommelend, alsof ze op zoek was naar iets specifieks.😊😊
— Het is er weer…
— Verzamelt hij misschien flessen of etensresten?
— Volgens mij is zijn hoofd niet goed bij zijn hoofd.😭😭
— Sommigen zeggen dat ze een heks is… Ze heeft een uilachtige blik, zeiden ze.
In hetzelfde gebouw woonde een negenjarig meisje dat haar vaak vanuit het raam gadesloeg. 😍Ze begreep niet waarom die oude vrouw elke dag hetzelfde deed. Op een ochtend won de nieuwsgierigheid het van de angst. Toen haar moeder naar haar werk vertrok, liep het kleine meisje naar de binnenplaats en liep naar haar toe.
De rest staat in de eerste reactie.👇👇
– Oma… ben je iets kwijt?
De vrouw antwoordde niet, ze bleef zoeken in de vuilnisbak – tussen noten, stukjes papier, vieze vodden. Toen hield ze plotseling op. Het kleine meisje verwachtte te horen dat ze op zoek was naar eten, maar de woorden die ze hoorde, brachten haar buiten adem:
– Heb je hier een pasgeboren baby gezien?
Het kleine meisje was geschokt.
– Wat?
– Een baby… heel klein… gewikkeld in een dekentje. Ik ben hem kwijt. Hij moet hier ergens zijn.
Nadat hij dit had gezegd, ging hij verder met het doorzoeken van de tassen, zonder haar ook maar aan te kijken.
Het kleine meisje rende geschrokken naar huis. ‘s Avonds vertelde ze alles aan haar moeder, die bleek werd en zachtjes zei:
– Praat niet meer met haar, begrepen? Blijf weg.
Een week later werd de bejaarde vrouw dood aangetroffen bij de vuilnisbakken – ze had een beroerte gehad. De ambulance arriveerde, maar het was te laat. Haar versleten tas, die ze altijd bij zich had, werd door de verzorgers meegenomen.
In de daaropvolgende dagen begonnen er geruchten onder de bewoners te circuleren:
– Heb je gehoord wat ze over haar te weten zijn gekomen?
– Op wie?
– Over die oude dame. Op haar vijftiende was ze thuis in het geheim bevallen. Blijkbaar was de vader van het kind een buurman, een man die twee keer zo oud was als zij. Ze hadden alles verborgen gehouden. Na de bevalling had ze de pasgeborene in de vuilnisbak gegooid. Haar moeder had haar geslagen en het huis uitgezet.
– Mijn God…
– Vanaf die dag verloor ze haar verstand. Soms lag ze in een psychiatrische inrichting, soms ging ze naar huis. Uiteindelijk sloot ze zich volledig af. En elke dag ging ze daarheen, tussen het afval… op zoek naar de zoon die ze verloren had.
