Allison dacht dat ze haar geest jong zou houden door op 65-jarige leeftijd in haar vrije tijd als taxichauffeur te werken.
Ze genoot van de verhalen en ervaringen van passagiers.
Maar op een noodlottige dag bleek haar passagier de echtgenoot van haar vriendin, Mike, te zijn. Wat er vervolgens gebeurde, zorgde ervoor dat Allison voor de moeilijke keuze stond om professioneel te zijn of de pijnlijke waarheid te onthullen.
Het was nooit haar bedoeling om na haar pensioen als taxichauffeur te gaan werken, maar om columniste te worden voor vrouwen.
Op 65-jarige leeftijd droomde ze ervan om te gaan reizen, meer tijd met haar familie door te brengen en op vakantie te gaan.
Maar het leven had andere plannen.
Nadat ze haar baan had opgezegd, had ze plotseling te veel vrije tijd.
Haar redacteur, Elena, stelde voor dat ze af en toe een paar freelance artikelen zou schrijven, gewoon om bezig te blijven.
Maar dat was voor haar niet genoeg.
Toen ontdekte ze een nieuwe passie: taxirijden.
Er was iets bijzonders aan: de vrijheid van de open weg, het gebrom van de motor en de ontmoetingen met verschillende mensen, dat alles hield haar op de been.
Haar zoon Darren dacht dat ze gek was.
“Mam, waarom zou je vreemden rijden?”, vroeg hij.
Ze glimlachte en zei: “Op een dag zul je het begrijpen, Darren.
Het gaat niet alleen om het autorijden; het gaat om de verhalen van mensen.
Het geeft mij een levend gevoel.”
Maar ze had nooit verwacht dat een van die verhalen voor altijd in haar geheugen gegrift zou staan.
Eén van haar vaste passagiers, Jane, was in de loop der jaren een goede vriendin geworden.
Ze was vrolijk en energiek en hield Allison altijd op de hoogte van alles wat er in haar familie gebeurde.
Op een ochtend belde ze haar op met een verzoek.
“Allison, ik heb je hulp nodig.
Mike gaat morgen op reis en ik kan hem niet naar het vliegveld brengen, omdat ik voor mijn kleinzoon moet zorgen.
Kun jij hem meenemen?
“Natuurlijk, Jane,” antwoordde ze.
De volgende dag ging ze naar hun huis.
Jane begroette haar vanaf het terras, met haar kleinzoon in haar armen, terwijl Mike de koffer naar de auto bracht.
Ze had hem jaren niet gezien, sinds hun kerstfeestje.
Hij was beleefd genoeg, maar ze herinnerde zich dat hij op dat moment koud en afstandelijk overkwam.
Hij merkte haar groet nauwelijks op terwijl hij op de achterbank zat.
“Rechtstreeks naar het vliegveld?” vroeg ze terwijl ze de achteruitkijkspiegel bijstelde.
“Eigenlijk moet ik even stoppen,” antwoordde hij en gaf haar het adres.
“Ik zal je de weg wijzen en je meer betalen.”
Ze vond het vreemd, maar ze schonk er verder geen aandacht aan.
Misschien ging hij een collega ophalen.
Jane had geen details over zijn reis gegeven, dus ze verwierp die gedachte en volgde zijn instructies op.
Toen ze bij het adres aankwamen, voelde ze een knoop in haar maag.
Op de stoep stond een jonge, elegante vrouw wier gezicht oplichtte toen ze stopten.
Mikes gedrag veranderde onmiddellijk.
Hij stapte zo snel uit de auto dat ze hem nog nooit eerder had gezien.
“Hoi lieverd,” begroette hij haar en omhelsde haar op een manier die te intiem zou zijn voor een collega.
“Eindelijk een weekend zonder deze oude heks!”
Die woorden kwamen als een stomp in haar maag aan.
De vrouw lachte en stond toe dat hij haar gezicht kuste.
“Ik begrijp nog steeds niet waarom je haar niet hebt verlaten,” grapte ze.
Mike lachte.
“Het is ingewikkeld.
Het huis staat op haar naam.
Ik moet voorzichtig zijn.
Als ze me betrapt op vreemdgaan, neemt ze alles af.
Maar als we in onderling overleg scheiden, wordt de eigendom in tweeën verdeeld.”
Ze klemde het stuur zo stevig vast dat haar vingers wit werden en haar bloed kookte van woede.
Hoe kon hij Jane dit aandoen?
Ze kende haar al jaren; ze was vrolijk, aardig en verdiende zo’n gebrek aan respect niet.
Ze wilde hem meteen confronteren, maar aarzelde.
Welke rol speelde zij hier?
Was zij een taxichauffeur of een vriendin van Jane die haar de waarheid moest vertellen?
Terwijl ze reed, worstelde ze met haar eigen geweten.
Elk woord dat Mike met zijn geliefde wisselde, maakte haar alleen maar woedender.
Hij bleef haar aanraken en maakte grove opmerkingen over zijn vrouw, en zij kon het niet meer verdragen.
Opeens maakte ze een scherpe bocht.
“Hé, waar ga je heen?” vroeg Mike geschrokken.
“Ik maak de weg alleen maar korter”, antwoordde ze met een gespannen stem.
Na een paar minuten stopte ze bij Jane’s huis.
Mike zag bleek.
“Wat ben je in godsnaam aan het doen?
We moeten naar het vliegveld!
Ze toeterde en gaf Jane opdracht naar buiten te komen.
Ze kwam op het terras aan en haar verwarring sloeg om in schok toen ze Mike en de jonge vrouw op de achterbank zag.
“Wat is hier aan de hand?” eiste ze een verklaring.
Mike bleef stil en probeerde een leugen te verzinnen.
“Jane, dat denk je niet.
Dit is Nicole; zij… zij vliegt met mij mee.
“Het is een zakenreis!”
Nicole glimlachte.
“Zaken? Nee.
Mike en ik hebben al maanden een relatie.”
Jane’s gezicht stond versteend.
“Maanden?
Na alles wat we hebben meegemaakt, bedrieg je me?
“Jane, ik kan alles uitleggen,” stamelde Mike.
“Dat hoeft niet,” onderbrak ze hem op een koude, beheerste toon.
“Je hoeft niets uit te leggen.
Ik heb alles gezien.
Stap uit Allisons auto en neem je geliefde mee.”
Mike probeerde haar te smeken, maar Jane bleef standvastig.
“Ik wil dat je vanavond je spullen pakt en het huis verlaat.
Als je op reis gaat, kom dan niet meer terug.
En trouwens, ik herinner je eraan: als je ontrouw bent geweest, krijg je niets.”
Toen ze vertrok en Mike en zijn geliefde aan de kant van de weg achterliet, voelde ze een mix van emoties: tevredenheid en verdriet.
Jane bedankte haar dat ze haar de waarheid had getoond, maar dat maakte de situatie niet minder pijnlijk.
Het was niet haar bedoeling om Mike’s ontrouw te onthullen, maar soms dwingt het leven ons om onverwachte rollen te spelen.
Later, terwijl ze aan de keukentafel zat en aan een artikel voor haar column werkte, dacht ze na over de vorige dag.
Het is moeilijk om iemands illusie van geluk te verstoren, maar Jane verdiende het om de waarheid te weten.
Uiteindelijk was ze blij dat ze ervoor had gekozen haar vriendin te beschermen in plaats van aan de zijlijn te blijven staan.
Wat zou jij in mijn plaats doen?
Soms moet je moeilijke beslissingen nemen om het juiste te doen, maar uiteindelijk is het altijd de moeite waard.
